Ποιητική σύλληψη…

από τη μαθήτρια Ελένη- Ιωάννα Κοντογιάννη

ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

Η μέρα τρεμοπαίζει

σφικτά αγκαλιασμένες οι ανάσες ριγούν

στο πορφυρό σεντόνι της νύχτας

στο μετέωρο του Αποσπερίτη

λάμψεις στο χλωμό ουρανό

η προσοχή μου καρφωμένη στα μάτια της Αφροδίτης

στα άδολα μάτια του δειλινού

δυο απέραντα κύματα ,ρίσκαρα και χάθηκα στο χρυσό πυθμένα τους

Το αλμυρό χάδι του με σέρνει

στο ξέφωτο της θάλασσας

η Αφροδίτη φωτίζει το δρόμο των απατηλών ονείρων μου

μην πνιγώ στην απεραντοσύνη..

Τόσο σκοτάδι.

Μα εμείς ζωντανοί

λαμπεροί κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι.